Alweer één maand hier!

Morgen alweer één maand hier! Heel veel heb ik niet meer schrijven sinds het 'normale leven' is begonnen, vandaar wat minder verslagen dan in het begin. Het 'normale leven' bestaat hier voornamelijk uit chillen... in de hangmat, aan het zwembad, ergens een drankje pakken of op stap. Ohja en stage lopen niet te vergeten..

Ik merk dat ik op stage steeds beter m'n weg kan vinden. De cultuur was heel erg wennen maar zoals iedereen al zei heeft dat gewoon tijd nodig. Gewoon een tandje terug dus, niet stressen, niet haasten, alles op z'n tijd. Het ochtendgebed en de liedjes beginnen we ook wel uit ons hoofd te kennen, want ja we bidden en zingen hier elke ochtend voor onze dienst. Behalve dat wij moesten wennen moesten hun ook aan ons wennen. We krijgen nu steeds meer verantwoordelijkheid en vorige week kregen we al ieder onze eigen patiënten waar we de gehele dienst zelf de zorg voor moesten coördineren. Vanaf deze week zijn we gestart met onze afstudeeropdrachten! 

19 februari 2016
Deze dag stond er weer een tripje gepland! We gingen samen met onze huisgenoten dolfijnen spotten en op kaaimannen tour. We vertrokken in de middag met een bootje de Surinamerivier op. Al vrij snel zagen we de dolfijnen door de rivier zwemmen. We vaarde door naar Braamspunt, een zandtong aan de kust van Suriname. Hier hebben wat vissers een houten huisje gebouwd waar ze in tijdelijk wonen. We vaarde door naar een eiland waar een groep locals woonde die voor ons gekookt hadden. Erg leuk om te zien hoe daar geleefd wordt. Toen het donker werd was het tijd om opzoek te gaan naar kaaimannen. In het donker, met enkel een zaklamp van de gids, stapte we in een bootje. Het bootje, waar we achter elkaar in zaten, was zo wankel dat wanneer je ging staan de boot al bijna om sloeg. Niks aan de hand! Volle vaart vooruit! In het moeras liep de motor om de 5 minuten wel vast omdat er drats tussen zat. Maar ja hoor, naar lang zoeken was het raak! Met een stok en een touwtje ving de gids de kaaiman. Voor ik het wist kreeg ik hem al in m'n handen geduwd. Best leuk vriendje voor onze Toën.

25 februari 2016
Enja hoor, weer een nationale vrije dag. Gaan er trouwens nog vele aankomen in de tijd dat wij hier zien! Vandaag was het de dag van de revolutie. We besloten om deze dag een kijkje te gaan nemen bij peperpot. Peperpot is een oude suikerplantage van vroeger aan de andere kant van de rivier bij Paramaribo. Al optijd op pad want in de middag is het eigenlijk te heet om in de zon te fietsen. Met een bootje staken we de rivier over, dit was een heel avontuur! De rivier was erg onrustig waardoor het bootje nogal wild over het water ging. Behalve wij, raakte zelfs de local die de boot vaarde in de stress. Haha, het scheelde niets of de boot sloeg om! Na een half uurtje fietsen kwamen we in het natuurpark aan. Hier gingen we met de fiets de jungle in! Aan de rand van de jungle lag de plantage. De terug weg waren we wel een beetje afgeschrikt om de boot weer te pakken, dus we besloten om de brug over te fietsen!  'Once in a life time' zoals ze het hier omschrijven. 1,5 km lang en 52 meter hoog! Zweten geblazen dus! Maar het is gelukt! (oké, we hebben klein stukje gelopen). Boven op de brug hadden we een mooi uitzicht over Paramaribo. 

Die avond ons 'feest'weekend ingeluid met zoals gewoonlijk een avondje Havana, vrijdagavond een feestje met Major Lazer en zaterdagavond onze eerste poolparty. Een super mooie locatie en super leuk sfeer! Geslaagd weekendje dus, feesten kunnen ze hier wel!