Onze kennismaking met Paramaribo

2 Februari 2016
Afgelopen dinsdag was het dan zover, ons grote avontuur ging beginnen! Al vroeg vertrokken ik samen met pap, Guusje en Renee vanuit Lottum naar Schilphol. Op Schiphol stond Aafke al vol spanning te wachten. 'Zou ze wel optijd komen?'. Tuurlijk Aafke! Na een kopje koffie maar eens eerst de koffers inleveren. Aafke die al de hele week druk bezig was met koffer inpakken en uitpakken omdat ze teveel bagage had kwam netjes onder de 23 kg. En ik natuurlijk iets te nuchter m'n koffer ingepakt, te zwaar! Oeps! Met een lach en een traan afscheid genomen van iedereen. Vreemd idee om iedereen zo lang niet te gaan zien. De vlucht verliep rustig en snel. Ofja, rustig? Behalve dat Aafke me net op de momenten dat ik bijna in slaap viel wakker schreeuwde omdat er 'iets niet goed ging met het vliegtuig'. 
Eenmaal aangekomen in Paramaribo leerde we meteen kennis maken met de sfeer van Suriname. Rustig aan en alles op z'n tijd. Dit resulteerde in lang wachten voor de paspoort controle en de douane. We werden opgehaald door een taxi die ons naar ons huis bracht. We werden met open armen ontvangen door een van onze huisbazen 'Mel'.  Mel liet ons het huis en onze kamers zien, helemaal prima! Er waren op dat moment nog maar een paar studenten in het huis ivm de wisseling van studenten. Volgende week is het huis weer vol en zijn alle 16 kamers bezet. Na kennis te hebben gemaakt met onze huisgenoten vonden we het wel tijd om te gaan slapen! Pfoe een lange vol nieuwe indrukken.

3 Februari 2016
Om 6 uur lagen we alweer klaar wakker in bed, jetlag??  We zijn de dag gestart met het opzoek gaan naar een supermarkt om wat boodschappen te doen. Gezien we nog geen fietsen hadden gingen we maar lopend doen. Pfoe, toch wel even wennen die warmte! Uiteidelijk een supermarkt gevonden met voornamelijk Nederlandse producten, heel fijn! Gepakt en gezakt terug naar ons huis. S middags wilde we graag een bezoekje gaan brengen aan het Diakonessenziekenhuis. Dit keer op de fiets. En hoe... Allemaal toeterende auto's, smalle wegen en weinig verkeersregels. Dat is dit dorpsmeisje toch anders gewend! Buiten dit alles kregen we ook nog eens een heerlijk stortbui op ons. Schuilen had weinig zin want volgens de verwachtingen zou dit nog even aan houden. Eenmaal aangekomen bij het ziekenhuis waren we al goed doorweekt. Lieten we nu net het gelukt hebben dat het kwart over 3 was en dat iedereen om 3 uur weg was. Achja wat maakt het ook nog uit! Door de stortregen terug naar huis. De straten stonden blank en de weg was niet meer te zien. Erg fijn dat die gaten in de wegen ook niet meer te zien waren. Tot op de onderbroek nat kwamen we thuis aan. Volgens iedereen hier komt het niet vaak voor dat het de hele dag regent als die dag. We hadden weinig zin om het huis nog uit te gaan en hadden daarom met huisgenoten afgesproken om samen te koken en te eten. Rond half 10 kregen we weer wat last van onze jetlag en konden we onze ogen nog moeizaam openhouden, naar bed dan maar

4 Februari 2016
Vandaag dan maar weer een nieuwe poging wagen om veilig en droog het ziekenhuis te bereiken! En ja hoor, het lukte in een keer goed! We werden vriendelijk ontvangen door de opleidingscoördinator. Ze vertelde dat we maandag ochtend om 7 uur worden verwacht. We zullen dan een rondleiding krijgen door het ziekenhuis en kennis maken op de afdeling waar we gaan stage lopen. Vanmiddag hebben we de Palmentuin en de waterkant van Paramaribo bezocht. Erg mooi! 
Nu nog even een powernap doen en dan gaan we een uiteten met onze huisgenootjes en het uitgaansleven van Paramaribo verkennen!

Jullie horen snel weer van me!